Op één week tijd ging mijn cover 'Elders' het land rond op social media. Tijd dus om hem ook eens rechtstreeks te bezorgen aan de persoon voor wie hij bedoeld was: onze minister van cultuur Jan Jambon.
Ik schreef hem een mail:
Beste meneer Jambon,
Mijn dagelijks leven werd op vrijdag 13 maart net zoals bij alle andere Belgen volledig omgegooid. De lessen die ik gaf werden plots allemaal online gegeven, de mensen die ik vroeger zo vaak in levende lijve zag kon ik plots niet meer zien. Alles veranderde en hoewel ik er relatief snel aan kon wennen heb ik het nog steeds moeilijk.
Ik heb het moeilijk omdat ik sinds die 13e maart geen publiek meer zag, ik zag geen podium meer dat tijdens de opbouw van een optreden bedekt was met een wirwar van kabels, ik mis het geluid van de soundcheck, van die laatste blik naar de medemuzikanten tijdens de oorverdovende stilte vóór de eerste noot van het optreden weerklinkt, van de bedankingen voor de technici, cateringbedrijven, organisatoren en iedereen die achter de schermen een cruciale rol speelt.
Maar wat ik nog het meeste mis, meneer Jambon, is de steun van de cultuur- en evenementensector door de bevoegde personen die dit land besturen, want er zijn 80.000 mensen die géén perspectief meer hebben sinds die 13e maart.
Tachtigduizend.
Die mensen die er net zoals mij zó graag en met volle goesting terug willen invliegen kunnen dit niet. Om dan nog maar te zwijgen van de honderdduizenden anderen die niet kunnen genieten van wat onze sector te bieden heeft. We kunnen niet meer.
In mijn sprakeloosheid van de steeds strenger wordende maatregelen voor onze sector ging ik aan mijn piano zitten.
Ik maakte er een lied over. Het is te zeggen, Simon & Garfunkel maakten er een lied over. Een lied over de stilte die heerst.
Stilte.
Geen evenementen.
Geen muziek.
Geen theater.
Geen performance.
Geen beweging.
Niets.
Stilte.
En dit lied is het zoveelste signaal dat de stilte wil doorbreken.
Het enige wat ik deed was de tekst van het nummer aanpassen. Ik deelde het op social media en sta exact een week later met mijn mond vol tanden.
Het lied werd al meer dan 240.000 keer beluisterd. Dat is 3 keer zoveel als dat eerste getal waar ik het daarnet over had. En u weet vast wel waarover ik het heb als ik zeg dat een bericht vaak zijn voor- en tegenstanders heeft.
Wel meneer Jambon, geen enkele negatieve reactie heb ik gekregen. Geen enkele.
En daarom is het hoog tijd om iets te veranderen want wij zijn in nood. En wij, dat is het volk dat u zelf vertegenwoordigt.
SOS, red uw cultuursector voor het te laat is.
Met bezorgde groeten
Comments