"Yentl redt het zonder Nekka"
Nieuwe drummer met nieuwe deuren
Twee maanden, zoveel tijd hadden we om ons voor te bereiden op de grote finale op 9 april. Dat het spannend zou worden, daar twijfelden we niet aan. Onze dierbare drummer Simon had net als ik niet verwacht dat we het tot in de finale zouden schoppen en had op de dag van de preselecties gezegd: "Op 9 april kan ik niet meedoen want dan ben ik op vakantie". Ik dacht: niet erg, daar geraken we toch niet. Wel dus. We zochten en vonden met Kris Loris een top-vervang-drummer waar we allemaal naar opkijken met zijn lengte van 2 meter. Ik was de rust zelve (ahum 🙃).
De drummer was in de pocket (spreekwoordelijk toch, Kris past niet in een achterzak). Nu nog een nieuw nummer maken, arrangeren, een cover maken, kiezen welke nummers we zouden spelen tijdens de finale en alles op punt zetten. Voilaaaaaaa!
De opdracht voor de finale was dat we vier nummers moesten brengen waarvan een cover van een lied van Kris De Bruyne, aan wie de finale werd opgedragen, en één nummer dat we nog niet speelden in één van de vorige rondes. Dat eerste was zeer haalbaar, dat tweede was een uitdaging. Ik wou vermijden dat ik een traag nummer zou schrijven omdat ik wat schrik had om te vervallen in de ballads.
Op enkele dagen tijd bokste ik een nummer in elkaar dat niet in de stijl lag van mijn andere nummers en dat wat meer ballen had (ontdek verderop of de jury dat ook vond). Het nummer kreeg de titel 'Nieuwe Deuren' en is als het ware het vervolg van 'Klotedagen'. De aandachtige volger van mijn blog herkent deze titel wellicht uit mijn verhaal van een jaar geleden.
De bugel ging de vuilbak in
Voor de cover konden we kiezen uit zes nummers die de familie van Kris De Bruyne bepaalde. Het lijstje zou ons bezorgd worden op een zondagavond om 20u en wie zijn voorkeur eerst doorgaf, kreeg voorrang. Ik beluisterde het ganse repertoire van De Bruyne (niet altijd even geconcentreerd, je kent me) en noteerde welke nummers ik wel en niet haalbaar vond om te coveren. We wisten immers niet welke liedjes er in het lijstje van zes zouden staan. Ik vond 'Vilvoorde City' een heel leuk nummer, ook van sfeer, en we hoorden er onmiddellijk een blaasinstrument bij. Ik zou bugel kunnen spelen, van originaliteit gesproken! Toen het lijstje van zes liedjes bezorgd werd om 20u, antwoordde ik om 20u02 dat 'Vilvoorde City' (het stond erin!) onze voorkeur kreeg. Al snel kregen we bevestiging dat dit oké was 🥳
Het oorspronkelijke idee om bugel te spelen ging al snel de vuilbak in toen ik besloot om het genre om te gooien en de titel aan te passen naar 'Rumbeke City'. Rumbeke is het dorp waar ik ben opgegroeid en waar ik een haat-liefde verhouding mee heb. De tekst van het nummer werd helemaal aangepast. @Rumbekenaars: ik heb een klein beetje overdreven, ik geef het toe 🙃
De repetitie van 'Rumbeke City' ging erg vlot en we maakten nooit een foutje 😅👇🏻
Regenbogen en unicorns
Een kleine maand later hadden we onze eerste repetitie en het was direct voor echt want we kregen bezoek van een aantal juryleden die ons aan het werk hadden gezien tijdens de halve finale. Dit maakte deel uit van het coachingstraject dat we kregen van Nekka. Het was gezellig druk in de repetitieruimte en Jonas Winterland, Jan Bervoets en Dirk Blanchart gaven hun ongezouten mening over de muziek die we speelden.
Jonas Winterland was eerder die week ook al eens langsgekomen om de feedback van de jury te delen en te bespreken. Er was vooral nog werk aan de teksten gezien er in het juryrapport te lezen was dat ik meisjeskamermuziek maak 😊 In mijn hoofd zou dat dan gaan over mooie kleren aantrekken, regenbogen en unicorns, maar meisjeskamermuziek gaat dan blijkbaar ook over mentale problemen, mensen die sterven en hoe fijn het kan zijn om rust vinden in de natuur. Weer iets bijgeleerd 😀
De coachingsessie was intensief maar bijzonder leerrijk. Ik zette me onmiddellijk aan mijn teksten en verving de zinnen die te de-woorden-in-de-mond-leggend waren. Zo verving ik in 'Vlinder' bijvoorbeeld de zin 'Hier is alles liefdevol' door 'Levenspaden zonder tol'. Ook in 'Gie' veranderde ik 'Gie woart de ware Jacob vwo mie' door "Gie gaf al daje wilde an mie'. Het gaf me zelf ook een fijn gevoel omdat de aanpassingen de nummers beter maakten.
Het West-Vlaams stoort niet
Wat de muziek en de arrangementen betreft, kreeg ik vooral veel complimenten. In het juryrapport las ik veel mooie dingen zoals 'mooie symfonische pop met topband', 'sterke, kristalheldere, zuivere stem' en 'kippenvelmomenten'. Schoon he!
Daarnaast las ik zelfs dat we de beste cover speelden, dat het West-Vlaams niet stoort, en dat ik nogal lang praat. Dat laatste zagen zij als werkpunt, ik zie dat als een compliment want ik kan gesprekken nooit lang rekken. Monologen dus wel 🙃
De week voor de finale kwam Walter Schrooten van ATV (voor de West-Vlamingen onder ons: dat is WTV maar dan van Antwerpen 😊) een repetitie meevolgen om enkele video-opnames te maken en me te interviewen. Dat het grappig was hoef ik je wellicht niet te vertellen. Hieronder zie je het resultaat van enkele uren spenderen met Yentl en haar backing vocals 👇🏻
Videocallende violisten
We repeteerden in deelbezettingen: eens met piano, bas en drums, dan eens met de strijkers (al dan niet via videocall wegens corona) en ook eens met alle vocals. We speelden voor de eerste keer met iedereen samen op 7 april, twee dagen voor de finale dus. Onze backingzangeressen hadden de drummer nog nooit gezien en onze violiste wist op 7 april om 10u dat ze 's avonds mee zou repeteren omdat onze vaste violist Chris besmet was met covid. Ik ben met mijn gat in de boter gevallen met zo'n geëngageerde muzikanten! 😇 Bij deze ook nog een een dikke shout out naar Jolien Casteleyn die op een paar uren tijd alle nummers instudeerde en in tegenstelling tot mezelf op tijd op haar stoel zat om te repeteren 😀
Die avond repeteerden we niet vier nummers maar drie. De organisatie had ons immers de dinsdag voor de finale laten weten dat we een nummer moesten laten vallen omdat de show boeiend moest blijven tot op het einde. Pijnlijke zaak want we hadden samen met de juryleden die ons coachten de nummers voor de finale zeer zorgvuldig uitgekozen zodat we ons van alle muzikale kanten konden laten zien. We kozen ervoor om 'Gie' niet te spelen en te kiezen voor niet-dialect-nummer 'Vlinder', 'Nieuwe Deuren' en 'Vilvoorde City' dat voor de gelegenheid 'Rumbeke City' gedoopt werd.
Onze beste set ooit
En toen was het zover: op 9 april speelden we onze beste set ooit. We waren allemaal vol concentratie en energie en ons enthousiasme spatte van het podium. Het deed ongelooflijk veel deugd om een daverend applaus te krijgen waarin we zelf nog tijd hadden om te buigen. Heerlijk was dat! Wij openden de avond dus we hadden nog veel tijd om na te genieten van ons optreden. Ik wil hierbij alle mensen die supporterden van in de zaal of van thuis nog eens superhard bedanken! We voelden jullie support tot helemaal in het verre Antwerpen 🤗
Achteraf sprak ik met enkele juryleden. Mijn grootste werkpunt bleek al wat kleiner geworden: ik kreeg een compliment over mijn sterke teksten, dat is al een overwinning op zich 💪🏻. Er mogen nóg meer randjes en hoeken af en er mist nog wat pit in de muziek. Ik zal eens gauw wat granaatappels eten, pitten genoeg en dat heeft geen hoeken, dat is win-win!
Hoewel we zonder tastbare prijs naar huis gegaan zijn, gingen we met een finaleplaats naar huis. Is dat niet de mooiste prijs die we konden krijgen? We zijn gestart met repeteren met band toen we wisten dat we in de preselecties mochten spelen, daarvóór was er geen band, enkel een CD'tje met opnames die we in november maakten. En dit alles gebeurde op amper zes maanden tijd, hoe mooi kan het leven zijn? Wij zijn ZO TROTS!
Benieuwd hoe we klonken? Beluister hieronder de drie nummers die we speelden tijdens de finale!
Rumbeke City (cover Vilvoorde City van Kris De Bruyne)
Vlinder
Nieuwe Deuren