Yentl
Yentl van vroeger tot nu
Mijn naam is Yentl, wellicht was je zelf al tot dat besef gekomen. Ik ben een mens van vlees en bloed en hou van grapjes maken, wandelen, kamperen, gezelligheid, handwerk en onder de mensen zijn. Maar het liefst van al maak ik muziek. Het maakt me gelukkig, houdt me gezond en het geeft me altijd zin om nog méér muziek te maken. Muziek is mijn levensadem in al zijn vormen, kleuren en klanken. Het maakt me Yentl.
Hoe die muziek me precies de Yentl heeft gemaakt die ik nu ben, dat lees je hieronder.
0-5 jaar: Mini-Yentl
Dit ben ik toen ik 2 jaar was 👇🏻
Dat ik nog niet goed wist waarvoor zo'n ding diende, zoveel is duidelijk. Ik herinner me nog goed dat de batterijen van de cassettespeler vaak leeg waren en dat ik het dan heel erg jammer vond dat ik niets kon horen van alles wat ik met die microfoon deed. Dus veegde ik er maar mijn voeten aan 🤷♀️ Intussen heb ik de speelgoedmicrofoon door een echte vervangen en die doet het wel! Als ik de schuiver van de mengtafel niet vergeet open te zetten tenminste...
Één jaar later waagde ik me ook aan de piano! 👉🏻
Mijn hoofd pastte 2 keer in een koptelefoon en ik begreep precies nog niet helemaal wat ik aan het
doen was. Wellicht had ik niet door dat ik de fa en de do speelde maar misschien vond ik dat wel goed
klinken. Later zou ik leren dat die tweeklank consonant is en dus écht wel goed klinkt. Applausje voor mezelf!
Maar goed, die piano stond dus in ons huis omdat mijn zus toen al piano leerde spelen. Ik herinner me dat ik
haar vaak nadeed dus dat zal misschien ook wel zo'n moment geweest zijn. We zouden het uiteraard kunnen
romantiseren en zoals de trotse mama's, papa's, oma's en opa's zeggen dat ik een natuurtalent was maar we
weten allemaal dat ik toen dat klavier voor geen snars begreep.
Toen ik vier werd besloot ik dan toch maar om het bij muziek luisteren te houden 🙃
.jpeg)
In mijn geromantiseerde biografie die nog geschreven moet worden, zullen jullie ongetwijfeld lezen dat ik tijdens deze luistersessie inspiratie heb opgedaan voor mijn eerste zelfgeschreven nummer 😊 Dat dat pas 8 jaar later kwam zullen we eventjes negeren, toch?
6-12 jaar: Midi-Yentl
Helaas, de foto's van Yentl in de lagere school zijn wat minder talrijk dan de foto's van mini-Yentl. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat er niets over te vertellen valt! Midi slaat hier ook enkel op het feit dat ik toen tussen mini en maxi was. Heeft niets te maken met MIDI, dat komt pas later 😉
Muziekschool
Toen ik 8 was startte ik met lessen notenleer aan de muziekacademie van Roeselare en één jaar later leerde ik écht waar de fa en de do lagen op het klavier. Ik dacht bovendien op het einde van het eerste jaar dat ik een supergoeie pianist was want mijn examenstukje werd gecomponeerd door Mozart. Wist ik veel 🙄
Eurosong for Kids
Gezwind leerde ik de geheimen van de piano en ontdekte ik dat ik eigenlijk wel heel graag zong. In de notenleerles zei de juf dat ik een mooie stem had en stiekem droomde ik ervan om ooit deel te nemen aan Eurosong For Kids. Ik schreef mijn eerste liedje toen ik 12 was maar er echt iets mee doen is er jammer genoeg nooit van gekomen. Als ik had geweten hoe makkelijk (soms toch) het openbaar vervoer is, dan was ik wellicht op mijn eentje naar Brussel gegaan om auditie te doen, maar dat was misschien niet zo verantwoord 🤔
Leuk weetje: mijn liedje ging over liefde want ik was nog nooit verliefd geweest maar wist toch heel goed wat dat dan precies was 😁
12-18 jaar: Maxi-Yentl
Eigen nummers
Ik schreef na mijn Eurosong-idee-lied nog enkele Nederlandstalige nummers over de alledaagse bezigheden van een kind dat aan het begin van zijn puberteit staat maar toch nog steeds een kind is. Ik maakte zelfs een heus tekstboek met alle teksten van mijn creaties in. Ik vrees dat het ooit in een kast beland is en er nooit meer is uitgekomen. Of in de vuilnisbak is beland 😔
Anyway, na een ingrijpende gebeurtenis op mijn vijftiende besefte ik hoeveel deugd ik ervan had om mijn gevoelens te verwerken in liedjes en om over de échte dingen des levens te schrijven. Zo schreef ik een nummer voor een jaargenoot op school die plotseling overleed. 'Hou vol' -zo heette het lied- bleek ook voor anderen een steun te zijn waardoor ik de sterke kracht van muziek ontdekte.
Intussen stond er thuis een digitale piano met een volwaardig klavier en veel mogelijkheden wat geprogrammeerde geluidjes en muziekjes betreft. Daar ging ik mee aan de slag en al snel was daar een MIDI-song waarop ik een zanglijn opnam en die opnames in Audacity op elkaar plakte.
Ook het nummer 'Wees jezelf' kwam tot stand in die periode. Ik luisterde er overlaatst nog eens naar en stond ervan versteld welke wijze woorden ik schreef op mijn vijftiende, ik moet misschien wat vaker naar mijn jongere ik luisteren!
Podiumervaring en toekomstdromen
En toen gebeurde het! Ik kreeg al enkele jaren Engelse les en hoewel ik er niet al te veel van bakte was ik ervan overtuigd dat ik geen Nederlandstalige liedjes meer moest schrijven maar dat het nu wel eens tijd werd om Engelse teksten te maken. Het eerste nummer na die geniale (hum) ingeving kreeg de titel 'You've never said goodbye' en ik nam ermee deel aan 'Imagine', een muziekwedstrijd voor jongeren.
Dit was mijn eerste podiumervaring en smaakte naar meer, veel meer!
Ergens tussen de soep en de patatten, ik weet niet meer hoe oud ik toen was maar ik gok 16 jaar, won ik de wedstrijd 'Muziekmakers' met een eigen compositie op piano. Stiekem ben ik daar nog steeds erg trots op 😁
Na een aantal muziekkampen in de zomer was ik ervan overtuigd dat ik ooit iets ging doen met zang op een podium. Maar echt hé! Niet op kamp of niet op een wedstrijd. Gewoon voor écht. Met publiek dat kwam kijken omdat ze het mooi vonden. Wat een mooie droom 😇
In 2012 studeerde ik af aan de muziekacademie en had ik mijn toegangsticketje voor het Lemmensinstituut al op zak. De toekomst lachte me toe en ik begon mijn studies muziekpedagogie. Mijn grote droom was om notenleerles te geven.
18-26 jaar: Tegenwoordige Yentl
Lemmensinstituut
Tja, en toen bestond mijn leven plots enkel nog uit muziek, wat een zaligheid! Tijdens mijn studietijd in Leuven heb ik ettelijke uren achter de piano doorgebracht en ik voelde me er hoe langer hoe meer thuis. Het bracht me rust en ik voelde dat dit was wat ik moest doen. Ik maakte regelmatig covers van bekende popnummers en plaatste die dan op YouTube. Ook de eigen nummers maakten een groot deel uit van mijn repertoire en op het einde van mijn eerste jaar Lemmens maakte ik mijn eerste mini-cd met enkele Engelstalige nummers erop. Tijdens de jaren die volgden kreeg ik ongelooflijk veel kansen waaronder het mogen dirigeren van een koor in Roeselare en samen met mijn klasgenoten een muziektheatervoorstelling maken voor kinderen. Tijdens die voorstelling was ik de West-Vlaamse zijdeglimworm (een zijderups maar dan in wormvorm 🙃) en die rol was echt op mijn lijf geschreven. Een foto van de Yentl-zijdeglimworm kunnen jullie hiernaast bewonderen! In 2013 startte ik ook met het spelen van altsaxofoon.
Scala
Maar de mooiste kans die ik kreeg was ongetwijfeld dat ik plots deel mocht uitmaken van het koor Scala onder leiding van de broers Kolacny. Mijn mama herinnert zich nog heel goed dat ik heel het huis doorcrosste en vijftig keer in de lucht sprong toen ik het mailtje kreeg met het leuke nieuws dat ik door de audities was geraakt 🥰 Het werden vijf jaren met ongelooflijk veel mooie momenten tijdens optredens en cd-opnames en ik heb er heel veel ervaring opgedaan die ik nu nog steeds gebruik. Het heeft me ook geleerd dat ik me niet zomaar van de wijs mag laten brengen en dat ik alles kan, zolang ik er zelf maar in geloof.
Songwriting met Frank Vander linden
In het laatste jaar Lemmens werd mijn hoofdinstrument piano vervangen door songwriting. Het schrijven van nummers speelde intussen een belangrijke rol in mijn leven als muzikant en ik voelde dat ik heel veel deugd zou hebben van wat lessen songwriting. Frank Vander linden, frontman van De Mens, werd mijn docent en iedere week werd er een nieuw nummer geschreven. Allez, het is te zeggen, bijna iedere week, want de inspiratie bleek niet altijd uit de lucht te vallen. Ik denk dat Frank wel eens gedacht moet hebben: 'hmmm, is dit een nummer?' 😊 Al weet ik dat niet zeker natuurlijk. In de geromantiseerde versie had ik altijd hele goeie ideeën en waren al mijn nummers direct klaar. Helaas was er wel wat meer werk aan de winkel, maar ik heb tijdens dat ene jaar ongelooflijk veel bijgeleerd en ik ben bijzonder trots op enkele nummers die ik tijdens dat jaar schreef. "Vlinder' is er eentje van en dat nummer speel ik nog steeds op optredens. Binnenkort komt er zelf een nieuwe (en nog mooiere 😉) versie van!
Bands
Eenmaal afgestudeerd vond ik onmiddellijk werk in de sector van het muziekonderwijs. Wat ik altijd wilde doen werd dus direct waargemaakt en ik voelde me als een vis in het water in de muziekwereld (liefst wel een vis die beter kan zwemmen dan ikzelf, ik kan namelijk enkel de baksteenslag 🤷🏼♀️)
Naast lesgeven stapte ik ook in allerlei projecten waar ik de rol van pianist of (achtergrond)zangeres op mij nam. Bij Folgazán nam ik de tweede lead vocal op mij en speelde ik ook altsaxofoon. Daarna volgde er nog een toffe tijd bij Neander, Wolvenn en Close Up. Mijn agenda was eind 2019 best wel goed gevuld en er werd heel wat gepland voor 2020. Maar toen kwam Corona en was de agenda terug leeg. Heel wat optredens werden een jaar opgeschoven of uitgesteld, wat me in zekere zin wel geruststelde.
Coronajaar 2020
Corona gooide heel wat roet in mijn muzikale eten. Maar ook op mentaal vlak ging het me niet altijd even goed. Daar bestond voor mij maar één remedie tegen: muziek maken. En meer muziek maken. En nóg meer muziek maken. En voor de eerste keer écht trots zijn op zelfgemaakte creaties, amai, dat deed verdikke deugd zeg! Nummers als 'Gie' en 'Klotedagen' werden mijn persoonlijke West-Vlaamse pareltjes waar ik nog steeds heel erg trots op ben.
In augustus ging ik (overigens totaal onbedoeld) viraal met een protestlied voor de cultuursector. Het gaf me veel energie en ik kreeg daardoor ook wat speelkansen in de buurt. Achteraf gezien is het wel wat gek wat er toen allemaal gebeurd is op een paar weken tijd, zeer fijn om op terug te blikken 🥰
Een andere opsteker was dat ik me sinds augustus 2020 trotse dirigent mag noemen van het Brugse koor 'The Bare Necessities'. In de zomer van 2020 trad ik ook voor de eerste keer op met 'cowboyband' Filet Americana als backing zangeres. Wederom twee dromen die uitkomen en projecten waar ik heel mijn hart en ziel in kan leggen.
Toekomstmuziek
In mijn blog schreef ik over het verlies van mijn job in het deeltijds kunstonderwijs. De komende tijd leg ik me toe op het geven van privélessen en het optreden op allerlei evenementen en huwelijken.
PS: Wil je me hierin graag steunen? Deel gerust mijn website met vrienden en familie of boek me voor een optreden. Uiteraard is mond-aan-mond-reclame ook heel erg fijn. Let wel op dat je dat op anderhalve meter doet anders moet je een mondmasker dragen 🙃 Ik signeer trouwens mondmaskers na optredens!
