Het was 11 augustus 2020, de tweede dag dat ik in de vakantiechalet verbleef op het Klein Strand in Jabbeke. Een dag eerder was ik met een bomvolle auto vertrokken op staycation om even helemaal zen te worden na het afspringen van mijn relatie één maand eerder. 'Vakantiechalet', dat woord beviel me wel dus hield ik me niet in en nam ik ook mijn piano en de versterker mee om muziek te spelen en te schrijven, dat zou vast wel in mijn nieuwe tijdelijke woonst passen.
Wel, was dat even verkeerd gedacht 🙃 Zelf had ik het eerder een veredeld strandhuisje genoemd. Zo eentje waar het water van de douche de slaapkamer binnensijpelt en waar je maar beter alle ramen dichtdoet om geen dikke zwarte spinnen te moeten vinden boven je bed 😊 Ook het voortdurende geluid van een motorboot die waterskieërs voorttrok kon uiteraard niet ontbreken.
(lees verder onder de foto)
Maar goed, zen worden dus. Onwaarschijnlijk maar het lukte me wonderwel! Gewoon even weg zijn uit mijn toen nog minihuisje in Brugge (het was wel groter dan deze veredelde-strandhuis-vakantiechalet) deed me echt deugd. Op een ochtend zat ik tussen een hoop jong geweld dat zandkastelen bouwde op het strand. Terwijl de zon brandde op mijn benen die normaal licht geven in het donker groeide het idee om een nummer te schrijven over de cultuursector die even plat lag als de mevrouw in badpak twee meter naast mij. Een nummer in het West-Vlaams, dát wou ik maken. En met de Sound of Silence campagne die net op gang was gekomen in mijn achterhoofd schreef ik een nieuwe tekst op het gelijknamige nummer van Simon & Garfunkel, u welbekend. Ik werkte de tekst af rond de middag en 's namiddags stond het op tape. Het is te zeggen, op de computer, maar dat klinkt zo onnozel 🤷🏼♀️
De statistieken van mijn Facebookpagina leerden me dat ik maar beter kon wachten met de cover te posten tot de volgende dag, ergens halverwege de voormiddag. En zo geschiedde.
De volgende dag zette ik de cover online om 10u. Rond de middag kreeg ik bezoek in mijn luxueus vakantieverblijf. Mijn gast moest wel buiten zitten want binnen was er geen plaats meer 😇. Ik vermoed dat ik niet zo sociaal was die namiddag, of toch niet met mijn bezoek, want mijn gsm bulkte van de meldingen en berichtjes. Ik viel bijna van mijn stoel. En als ik er niet van was gevallen, dan was ik er waarschijnlijk doorgezakt want de stoelen waren van even goeie kwaliteit als mijn buitenverblijf 😉.
(lees verder onder de foto)
Het succes van mijn bericht aan de politiekers in Brussel was een flinke opsteker. Het deed deugd om van alle kanten te horen dat er heel veel collega's dezelfde mening hadden over het beleid en het was voor mij helemaal nieuw om plots viraal te gaan met één simpele video. Dat was een once in a lifetime gebeurtenis vermoed ik. Interviews op de radio en artikels op nieuwssites zien verschijnen met overal je eigen hoofd gigagroot in beeld, het was eens iets anders.
Mede dankzij Radio 2 West-Vlaanderen werd de cover massaal bekeken en gedeeld. Een jaar later staat de teller op 285 000 views en 7000 deelacties, waanzinnig...
(lees verder onder de foto)
De vraag is natuurlijk: heb ik iets teweeg gebracht met mijn cover? Het antwoord is waarschijnlijk nee. Maar het voelt voor mij toch alsof ik mijn steentje heb bijgedragen in de SOS protestactie en daar ben ik best wel trots op. Ook de 3 optredens eind augustus vorig jaar had ik te danken aan de video en daaruit zijn er dan weer andere optredens voortgekomen. Daar ben ik natuurlijk erg gelukkig mee 😊
Begin september kreeg ik nog een verrassing van formaat toen ik plots geparodieerd werd in De Ideale Wereld. Mijn 2 minutes of fame op de nationale televisie had ik dan ook weer gehad 😉
De maanden daarna ging het wat bergaf met mijn mentale gezondheid. De donkere maanden die ik alleen doorbracht in mijn kleine huisje bevielen me niet echt. De muziek hield me recht en ik schreef enkele West-Vlaamse nummers met als persoonlijk hoogtepunt 'Klotedagen'. Een nummer dat ontstond toen ik merkte dat het met veel mensen in mijn omgeving wat de verkeerde kant uitging op vlak van geestelijke gezondheid. Ik haalde mijn grafische skills (ahum) boven en maakte er ook een video bij. Klotedagen is een nummer dat echt recht uit mijn hart komt, misschien nog net dat tikkeltje meer dan de andere nummers die ik al schreef.
(lees verder onder de video)
Toen ik in januari merkte dat het nog steeds niet echt beter ging met me heb ik de stap gezet naar het nemen van medicatie. Dit was echt het allerlaatste wat ik wou maar het ging me echt niet meer. Enkele weken later begon ik me beter te voelen en tot op de dag van vandaag gaat het goed met me. De schrik zit er dik in om ooit met de medicatie te moeten stoppen maar dat zijn zorgen voor later. Eerst zelf weer helemaal op mijn 'positieven' komen en doen wat ik graag doe. De gebeurtenissen van de afgelopen maanden hebben ervoor gezorgd dat ik misschien nog wat langer tussen mijn 'negatieven' en mijn 'positieven' bengel maar ik zie de toekomst rooskleurig in en kijk uit naar alles wat er op mijn pad komt. Ik zeg altijd (misschien daarom dat ik mijn kat Maurice heb genoemd): het is dat het zo moest zijn. Nieuwe dingen ontdekken, proberen en zoeken wat ik graag doe. Hoe heerlijk dat ik dit nu moét doen. Ik kan er alleen maar deugd van hebben.
Als er trouwens iemand mij een deeltijdse job in loondienst kan aanbieden, laat maar weten via het contactformulier 😅 Je mag natuurlijk ook altijd contact opnemen als je me wil boeken voor een optreden 😇
Het leven zit vol verrassingen, dat is denk ik de enige conclusie die ik kan trekken uit het afgelopen jaar. We leven maar één keer, we moeten het ervan nemen!
Proost op nog een jaar vol verrassingen die het alleen maar beter maken 🥂 (Kidibul graag)
Santé!
(onder de foto staat er niets meer 🙃)
Comments